校门口的你和我

六年时光，如白驹过隙，转眼即逝。今天，我站在校门口，看着眼前熟悉的脸庞，心中百感交集。

还记得六年前，我们初入校园，稚嫩的脸庞充满着好奇与未知。转眼间，我们已成长为翩翩少年，即将告别这片承载了我们无数欢声笑语的乐园。

校门口，那株合欢树依然葳蕤，绿荫如盖。我们在它的见证下，从懵懂孩童蜕变为自信少年。六年来，我们结下了深厚的友谊，经历了无数风雨。

小丽，那个活泼开朗的女孩，总是带给我们欢声笑语。大刚，那个沉默寡言的男孩，却有着一颗善良正直的心。我们曾并肩作战，一起参加运动会；我们也曾共同渡过难关，扶持彼此。

还有老班，那个严厉却慈祥的老师。是她教导我们知识，培养我们做人的道理。她的谆谆教诲，将永远铭刻在我们的心中。

امروز، من در مقابل در ورودی مدرسه ایستاده‌ام و به چهره‌ای آشنایی که پیش رویم قرار دارد، نگاه می‌کنم؛ دلم خیلی گرفته است.

به یاد می‌آورم شش سال پیش كه ما برای اولین بار وارد مدرسه شدیم، چهره‌‌های معصوم‌مان از كنجكاوی و ناشناخته‌ها پر شده بود. در یك چشم به هم زدن، ما پسران ظریف و باوقاری شدیم كه به زودی با این بهشت خداحافظی خواهیم كرد؛ بهشتی كه خنده‌ها و شادی‌های زیادی را برایمان به همراه داشت.

در مقابل در ورودی مدرسه، هنوز درخت اقاقیا سرسبز و شاداب است و سرسبزی و سایه را با خود دارد. ما در كنار او شاهد بودیم كه چگونه از یك بچه مدرسه‌ای ساده، به یك پسر بچه با اعتماد به نفس تبدیل شدیم. در شش سال گذشته، دوستی‌های عمیقی را بنا كردیم و طوفان‌های زیادی را پشت سر گذاشتیم.

لیلیا یك دختر باهوش و با نشاط است كه همیشه صدای خنده‌اش ما را شاد می‌كرد. گانگ یك پسر ساكت و كم حرف است كه قلبی مهربان و درست دارد. ما همواره كنار هم بودیم، با هم در مسابقات ورزشی شركت می‌كردیم و از هم در سختی‌ها حمایت می‌كردیم.

یادم می‌آید كه آقای معلم، معلم سخت‌گیری بود اما قلب مهربانی داشت. او بود كه به ما دانش آموخت و به ما یاد داد كه چگونه انسان باشیم. نصیحت‌های دلسوزانه‌ی او برای همیشه در قلب ما باقی خواهد ماند.